Szkoła Montessori w Semallé (61)
Maria Montessori
Zaangażowany pedagog awangardowy
Doktor medycyny, psychiatra, antropolog, działaczka socjalistyczna i feministyczna na początku XX wieku Maria Montessori była pionierką obserwacji i zrozumienia dziecka.
Jako jedni z pierwszych pedagogów, którzy poczęli naukę o wychowaniu, przez całe życie rozwija swoją pedagogikę, ewoluując wraz z treningiem, podróżami, spotkaniami, ale przede wszystkim obserwacjami dzieci.
Maria Montessori urodziła się w 1870 roku we Włoszech (Chiaravalle). Jedyna córka, przyjechała z rodzicami do Rzymu w wieku 5 lat.
Jej zamiłowanie do nauki skłania ją do podjęcia studiów medycznych, o które będzie musiała walczyć, gdyż wydział w Rzymie był wówczas zarezerwowany dla mężczyzn.
W wieku 26 lat została jedną z pierwszych lekarek we Włoszech i przez całe życie kształciła się, zdobywając stopnie z filozofii, psychologii i biologii.
Zaangażowana młoda kobieta, aktywnie uczestniczyła w kampanii na rzecz praw politycznych i społecznych kobiet oraz reprezentowała swój kraj na Międzynarodowym Kongresie Praw Kobiet w Berlinie w 1896 roku.
W 1897 roku Maria Montessori uzyskała posadę w klinice psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego i pracowała z chorymi psychicznie dziećmi i dorosłymi, internowanymi bez żadnej aktywności na oddziałach powszechnych. To wywoła jego refleksje na temat dziecka, argumentując, że rozwiązania niekoniecznie są medyczne i chemiczne, ale raczej edukacyjne. Na Kongresie Pedagogicznym w Turynie w 1898 roku oświadczyła: „niepełnosprawne dzieci nie są wyjętymi spod prawa, mają prawa. Mają prawo do wszystkich korzyści płynących z edukacji. Musimy pozwolić tym nieszczęśnikom na reintegrację ze społeczeństwem, zdobycie ich miejsca i niezależności w cywilizowanym świecie, odzyskując w ten sposób godność jako istot ludzkich. "
Położono podwaliny i gdy powierzono mu kierowanie szkołą ortofreńską w Rzymie, jego badania zakorzeniły się w śladach dwóch wielkich francuskich lekarzy-pedagogów: Jeana Itarda i Edouarda Seguina. Zajmuje się i rozwija materiał opracowany dla osób z dysfunkcją sensoryczną (szorstkie litery itp.). Dzieci pod jej opieką uczą się czytać i pisać oraz zdają egzaminy z języka włoskiego, tak jak inni uczniowie. Maria Montessori zastanawia się następnie nad przeszkodami, które uniemożliwiają „zdrowym i szczęśliwym dzieciom w zwykłych szkołach” nie przekraczanie jej „nieszczęśliwych uczniów” podczas tych testów.
W 1907 roku w pierwszej „Casa dei Bambini”, w której opiekowała się dziećmi w wieku od 3 do 6 lat z ubogiej dzielnicy Rzymu (San Lorenzo), Maria Montessori stworzyła prawdziwe edukacyjne laboratorium badawcze, w którym przechodziła od niespodzianek do odkryć oraz odkrycia w rozwoju „pedagogiki Montessori” (przygotowane środowisko, zjawisko uwagi, swobodny wybór aktywności, kalibracja materiału samokorygującego itp.).
Maria Montessori przeżyła dwie wojny światowe XX wieku, które sprawiły, że uciekła z Włoch, by zamieszkać w Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Anglii, Holandii, Indiach itd.
Wszędzie, gdzie podróżuje, nadal obserwuje dzieci, dostrzegając ich podstawowe i uniwersalne potrzeby. Aby opowiedzieć o swoich odkryciach, napisała wiele książek, niektóre bardziej w praktyce, inne w analizie edukacyjnej ( patrz jej bibliografia ).
W 1937 r. zaproponowała powołanie Społecznej Partii Dziecka, przekonana, że należy podjąć prawdziwą reformę wychowawczą, ponieważ wielka misja społeczna, polegająca na zapewnieniu dziecku sprawiedliwości, harmonii i miłości powraca do edukacji. Według niej jest to jedyny sposób na zbudowanie nowego świata i zbudowanie pokoju ( przeczytaj deklarację „Zapomniany obywatel” napisaną przez Marię Montessori w 1947 r .).
W 1949 roku Léon Blum wręczył mu Legię Honorową.
Maria Montessori zmarła w 1952 roku w wieku 81 lat w Holandii.
https://www.montessori-france.asso.fr/page/167406-maria-montessori-et-sa-vision-de-l-enfant
